Bu satırları yazmak ne kadar da zor… Parmaklarımın klavyeye vurmasıyla kelimelerin ekranı doldurması, kabre verdiğim abimin üzerini toprakla doldurmakla aynı şeymiş gibi… Ama iyi ki ahiret var; iyi ki hayat yokluğa akan bir nehir değil… Yoksa ayrılık acısı insanı çıldırtmaz mıydı!.. İmanın ne büyük bir…