UNUTTURMA bana Seni… Öyle bir boşluk var ki içimde, adını anmadığım zaman damağım kuruyor, dilim tutuluyor. Çocukluğumda, gençliğimde, ihtiyarlığımda, unutturma bana Seni. Bir çürük hayat teknesiyle, koskoca ummana açıldık. Dünya yar olmadı, bazen de hülyaya kapıldık. Unutturma bana Seni. Geceye değil, mevsimlere değil, saatlere değil,…

HASTANENİN İKİ KAPISI var; biri giriş, diğeri ise çıkış. Çıkış kapısı genellikle morga yakın oluyor. Vefat edenlerin cenazesi sahiplerine oradan veriliyor. Bunu hastanenin içinde bulunan herkes biliyor. ••• Dünya da böyle… Yaşayanlar olarak bizler de bir giriş kapısından adımımızı attık.

ÖNCE ÜMİT, sonra ümit… Ama hep ümit, hep ümit… Şimdi daha da muhtacız ümide, Ve onu besleyen sevgiye, samimiyete… Şefkate… Ve dahi o sonsuz rahmete…

GECE VAKTİ bir ses… Ruhuma dokundu: “Yusuf’un, Musa’nın Mısırında… Kardeşlerin ölüyor… Öldürülüyor. Sen hâlâ uykudasın.” Acılar içinde uyandım. Dünyada mıydım? Yaşıyor muydum acaba? Şaşkındım.

Boşuna yorulmadık desene Bir insanın sevincine değdiyse GÜN ÖMRÜN özetidir. Sabahtan akşama dek nasıl geçer ömrümüz… Bazen dururuz, bazen yürürüz, bazen okuruz, bazen uyuruz. Uyanınca saatimize bakarız, nasıl geçtiğini anlamayız zamanın. Öylesine bakarız işte.

BU SABAH DA bir salâ sesi… Uzaklardan yankılanıyor müezzinin sesi. Yine yolculuk var, yine giden var. Ölümün daveti hiç durmuyor. Giden kim? Geride gözü yaşlı kalan kim? Bir gün bizim de salamızı hangi müezzin okuyacak acaba?

İNSAN ŞÜKÜR için yaratılmış. Şükrün ne olduğunu bilen insanlar, Rablerine doyasıya şükretmek için her anı fırsat bilirler. Onların gözünde şükürle alınan bir nefes havanın vereceği mutluluk bile, hiçbir şeyle değişilmeyecek kadar büyük bir mutluluktur.

SİZ HİÇ KUYUYA düştünüz mü? Bir hatırlayın çocukluk günlerini… Koşarken ya da oynarken, farkında olmadan düşüp de kendinizi bir kuyunun içinde buldunuz mu hiç?

BİNDİKLERİ ARABA İÇİN, “Nereye gidiyoruz?” diye soran insanlar, yaşadıkları dünyada aynı soruyu unutmuş görünüyorlar. Bu dünyanın yolcusu değil de, içinde yaşamaya ve oturmaya memur zannediyorlar kendilerini. Her hâlde kalınacak son köy olarak bakıldığında, böyle oluyor.

Seni seven, kötü işlerden seni sakındırır. — Hazreti Hüseyin (ra) HİÇBİR KEDER benzemez.. Gelip geçici basit neşeler de… Söz konusu insansa, onun yaşadıklarıysa eğer… Her şey böyledir. Her şey bir defadır. Biriciktir. Sadece ona hastır. İşte insan bunun için özeldir. Kâinatın gözbebeğidir. Kusurunu affettirmek için…